درخواست پناهندگی با ورود قانونی
مهاجران زیادی از سراسر جهان روش درخواست پناهندگی با ورود قانونی را انتخاب می‌کنند که این روش نیز از پیچیدگی‌های زیادی برخوردار می‌باشد و ممکن است با شکست مواجه شود.
مهاجرت
بسیاری از افراد به‌منظور دستیابی به یک زندگی ایده آل و برخورداری از امکانات پیشرفته رفاهی و اجتماعی، اقدام به مهاجرت می‌نمایند. مهاجرت از طرق مختلفی امکان‌پذیر می‌باشد که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به مهاجرت کاری، تحصیلی، تمکن مالی، سرمایه‌گذاری، ازدواج با شهروند خارجی و اقامت توریستی در یک کشور نام برد.
مهاجرت به یک کشور خارجی و اخذ اقامت از روش‌های قانونی بسته به روشی که انتخاب می‌کنید، هزینه‌هایی در بر دارد؛ اما افرادی هستند که یا شرایط مهاجرت از طریق قانونی را ندارند و یا هزینه آن را ندارند، بنابراین روش پناهندگی را انتخاب می‌کنند.
درخواست پناهندگی با ورود قانونی به‌گونه‌ای است که فرد از یکی از روش‌های مهاجرتی به‌صورت قانونی به کشور مقصد وارد می‌شود و درخواست خود را به ادارات مربوطه پلیس، اداره مهاجرت و یا سفارت کشور مقصد اعلام می‌دارد.
پناهنده
بر اساس بیانیه اعلام‌شده از سمت سازمان ملل متحد در ژنو سوئیس، به فردی که به دلایل متعددی چون مسائل قومیتی، نژادی، سیاسی و یا جنگ از سمت دولت کشور خود دچار آزار و اذیت باشد و جانش درخطر باشد؛ به کشور دیگری پناه ببرد، پناهنده گفته می‌شود.
در سال‌های اخیر درخواست پناهندگی به کشورهای اروپایی رشد فزاینده‌ای داشته است که این پدیده بیشتر به خاطر عواملی نظیر جنگ، ضعف اقتصادی، مشکلات اقلیمی، عدم وجود امنیت اجتماعی می‌باشد. کشورهای آسیایی و آفریقایی خصوصاً سوریه، ایران، افغانستان و عراق بیشترین تعداد پناهندگان به اروپا را داشته‌اند.
درخواست پناهندگی با ورود قانونی
پس از ورود به کشور مقصد و ثبت درخواست پناهندگی، متقاضی دیگر اجازه ورود به کشور مبدأ را نخواهد داشت. همچنین پیمودن مسیر از کشور مبدأ تا کشور مقصد به دو طریق قانونی و غیرقانونی ممکن است انجام شود.
مهاجرت غیرقانونی به نحوی است افراد از مرزهای زمینی، مسیری را پیاده و بخشی را با وسیله نقلیه طی می‌کنند، بخشی را از طریق دریا و با قایق و کشتی و… احتمال خطر در این‌گونه مهاجرت‌ها بسیار بالا بوده و به‌هیچ‌عنوان پیشنهاد نمی‌گردد. زیرا افراد بسیاری از این طریق طعمه مرگ شده و به مقصد نرسیده‌اند.
مهاجرت قانونی از یکی از روش‌های مذکور انجام می‌شود و در آن، متقاضی پس از ورود به کشور مقصد به‌صورت حضوری درخواست پناهندگی خود را ثبت می‌نماید. افرادی که قصد انجام چنین کاری را دارند، می‌بایست بدانند در صورت در ثبت درخواست پناهندگی با ورود قانونی که از طریق ویزای توریستی صورت می‌گیرد، ویزای اقامتی آن‌ها دچار مشکل خواهد شد.
بدین‌صورت که اگر فردی از طریق تحصیلی در یک کشور اقامت دارد، اگر درخواست پناهندگی دهد، ویزای تحصیلی وی دچار مشکل شده و ممکن است دیگر نتواند ادامه تحصیل دهد. بنابراین چنین افرادی معمولاً درخواست پناهندگی با ویزای توریستی را انتخاب می‌کنند.
مراحل درخواست پناهندگی
پس از اعلام درخواست پناهندگی با ورود قانونی به کشور مقصد، افسر مرزبانی با توجه به شرایط و مدارک موجود متقاضیان را به سازمان امور مهاجران معرفی می‌کنند. این سازمان تمامی مدارک شناسایی و هویتی افراد را بررسی کرده، عکس و اثرانگشت آن‌ها را ثبت نماید تا در صورت تائید در ادامه مسیر کارتی تحت عنوان کارت پناه‌جو برای متقاضیان صادر کند.
لازم به ذکر است که اثرانگشت کودکان زیر ۱۴ سال و افراد بالای ۸۰ سال در سازمان امور مهاجرت بررسی نمی‌شود. پس از ارائه مدارک و اسناد موردنیاز، از سوی سازمان امور مهاجران در کشور مقصد برای متقاضیان وقت مصاحبه با بازپرس پرونده تعیین می‌گردد.
در هنگام مصاحبه افراد بایستی دلیل پناهندگی خود را به‌طور شفاف شرح دهند؛ درواقع پناه‌جو می‌بایست بازپرس پرونده را متقاعد کند که در صورت بازگشت به کشور خود امنیت نخواهد داشت. روند بررسی پرونده پناه‌جویان با توجه به تغییرات قوانین و سختگیری‌های موجود ممکن است مدت زیادی طول بکشد، لذا افراد می‌توانند ویزای خود را تمدید نموده و در طی این بازه زمانی در کشور مقصد اقامت داشته باشند.
لازم به ذکر است که افراد می‌بایست در طی مدت‌زمان اقامت در کشور مقصد دارای تمکن مالی کافی باشند و بتوانند هزینه زندگی خود را تأمین نمایند؛ البته افرادی که دارای سرمایه به نسبت کمی می‌باشند می‌توانند از سازمان امور پناه‌جویان هزینه موردنیاز را درخواست کنند.
پس از ثبت درخواست پناهندگی با ورود قانونی و برگزاری جلسه مصاحبه اولیه، در صورت دارا بودن شرایط، پناه‌جو تا زمان جلسه رسیدگی و مصاحبه دوم می‌بایست در محل‌های در نظر گرفته‌شده برای پناهندگان اقامت داشته باشد.
درخواست پناهندگی با ورود قانونی به اروپا به چه علت رد می‌شود؟
یکی از مهم‌ترین عوامل ریجکت شدن درخواست پناهندگی با ورود قانونی مهاجران به کشور مقصد، عدم رعایت قانون دوبلین می‌باشد. بر اساس این قانون، مهاجران می‌بایست به‌محض ورود به اولین کشور اروپایی موجود در این معاهده، درخواست پناهندگی دهند.
لذا درصورتی‌که قبلاً افراد در کشور دیگری درخواست پناهندگی داده باشند، تقاضای مجدد پناهندگی آن‌ها در کشور بعدی رد می‌شود. دیگر عواملی که سبب رد درخواست پناهندگی با ورود قانونی می‌گردد به شرح زیر است.
- هویت متقاضی قبلاً به‌عنوان پناهنده در کشور دیگر ثبت‌شده و امکان بازگشت به آن‌جا را داشته باشد.
- متقاضی به دلیل سابقه کیفری، امنیتی و … موردپذیرش کشور مدنظر قرار نگیرد.
- متقاضی سابقاً درخواست پناهندگی ارائه داده و بنا به دلایلی این درخواست رد شده باشد.
- در سال‌های اخیر متقاضی پس از ارائه درخواست پناهندگی از تصمیم خود منصرف شده باشد.
آلمان یکی از پرطرفدارترین کشورهای پذیرش پناه‌جو
آلمان به‌عنوان یکی از بهترین کشورهای اروپایی، مقصد بسیاری از پناه‌جویان از سراسر دنیاست. این کشور دارای قوانین به نسبت راحت‌تری برای پناه‌جویان به‌خصوص کیس‌های سیاسی می‌باشد. بر اساس ماده ۱۶ قانون آلمان، افرادی که ازنظر سیاسی مورد پیگرد قرار دارند می‌توانند به این کشور پناهنده شوند.
در سال‌های اخیر به دلیل درخواست‌های دروغین برخی افراد سودجو و ایجاد مشکلات امنیتی در آلمان، این کشور میزان پذیرش پناهندگان را به طرز محسوسی کاهش داد؛ بنابراین در حال حاضر روند پذیرش با دشواری‌های متعددی همراه است.
در صورت پذیرش درخواست پناهندگی با ورود قانونی از سوی سازمان امور مهاجران آلمان، روند اقامت افراد به‌صورت زیر می‌باشد.
- اقامت در مراکز اولیه تعیین‌شده از سوی دولت
- اقامت در مراکز جمعی
- اقامت در نقاط نامتمرکز
پس از تائید درخواست پناهندگی با ورود قانونی به کشور آلمان، افراد بایستی به مدت ۶ ماه در مراکز اولیه و سپس مراکز جمعی زندگی کنند و سپس از سوی دولت به نقاط مختلف یعنی ۱۶ ایالت کشور فرستاده می‌شوند.