آشنایی با شهر بنارس، شهر مقدس هندی ها

شهر بنارس یا وارانسی از شهرهای مذهبی در کشور هند می باشد؛ که بر کرانه رود گنگ در جنوب شرق ایالت اوتارپرداش هند واقع است. در شبه قاره هند بنارس، یک شهر تاریخی ، فرهنگی و تجاری از زمان های قدیم است. طبق تحقیقات صورت گرفته، احتمالا بنارس قدیمی ترین شهر مسکونی دنیا به شمار می رود.

یکی از نام های معروف بنارس، کاشی است. این نام برگرفته شده از فردی در قبایل آریایی نژاد می باشد که غالبا مفهوم براق و درخشان دارد. پس از آن در سال ۱۹۵۶ نام این شهر را به وارانسی تغییر دادند. وارانسی به معنی برخورد رود وارونا و آسی که بیانگر موقعیت جغرافیایی شهر است، می باشد.

هندی های سراسر جهان،ایالت اوتارپرداش را مقدس ترین مکان گمان می دارند و اعتقاد دارند برای آزاد شدن روح از جسم باید جسد را در بنارس به آتش بکشند.

اگر خاکستر جسدی را در ساحل غربی دریای گنگ پراکنده کنند، روح این پیکر”نیروانه” یا “موکشه” را دریافت می کند. نیروانه در ادیان هندو و بودا به معنی رهایی از چرخه زایش های دوباره «سمساره» است.

در ساحل غربی دریای گنگا روزانه بین ۳۰۰۰۰ الی ۴۰۰۰۰ جسد را می سوزانند تا خاکسترش را در دریای مقدس گنگا پخش کنند. همچنین تعداد بسیاری جسد نیز تحت عنوان “اجساد طرد شده” در رودخانه گنگ رها می شوند که معمولا خوراک حیوان ها می شوند.

شهر بنارس به یوگا، رقص و موسیقی های محلی معروف است.همچنین مکان مناسبی برای خریدن پارچه های ابریشمی و ساز های بی نظیر هندی می باشد.

تاریخچه بنارس

در سال ۵۹۰ قمری، شهر بنارس را معزالدین محمد سام تصرف کرد. در دوره ی محمدسام بت های بسیاری خراب و ویران شدند. حدود ۳۴۶ سال بعد یعنی در ۹۳۶ قمری، بنیان گذار امپراتور گورکانی هند به نام ظهیرالدین محمد بابر، شهر بنارس را به قلمرو خود افزود. پس از او در دوره ی اکبر شاه (سومین پادشاه سلسله گورکانی)، راجه جی سینگه رصدخانه ها و معابدی را در بنارس ساخت.

ششمین امپراتور گورکانی هند،اورنگ زیب عالمگیر یا عالمگیر اعظم بود که از سال ۱۶۵۸ تا ۱۷۷۰ میلادی حاکم هند بود، او مسجدی را به جای یکی از معابد قدیم هندی ساخت.

در سال ۱۷۷۵ میلادی، شهربنارس به بریتانیا (بزرگ ترین فعال اقتصادی جهان آن دوره) واگذار شد و در نهایت در سال ۱۹۵۰ میلادی به اتحادیه ی هند پیوست.

شهر بنارس به دلیل برخورداری از موقعیت بسیار خوب و قرارگیری بر سر راه ارتباطی مراکز مهم ادبی و علمی همانند لکهنو، جونپور، آگره و عظیم آباد به یکی از مراکز تجمع دانشمندان و شعرا تبدیل شد.

در زمان سومین پادشاه گورکانیان هند یعنی در دوره ی اکبرشاه ، چهارمین پادشاه این سلسله (جهانگیر شاه) و پنجمین امپراتور سلسله ی گورکانی (شاه جهان) ، شاعران و ادبای فارسی گوی بسیاری در بنارس زندگی می کردند. اکنون هم شهر بنارس جزو مراکز آموزش زبان فارسی است و زبان و ادب فارسی در دانشگاه هندوی بنارس تا مقطع دکتری تدریس می شود. علاوه براین در مدرسه دینی الجامعه السلفیه هم طلاب به فارسی آموزش داده می شوند.

یکی از منظومه های ایرانی و هندی داستان «ملک خورشید و معشوق بنارس» است.این داستان سرگذشتی از عشق پاک جوانی ایرانی و اهل اصفهان با دختری اهل بنارس به نام ملک خورشید، دختر شاه بنارس است.در انتهای داستان آمده است که عاشق و معشوق در دریا غرق شده و می میرند. سراینده ی این داستان ملا محمد خطای شوشتری با تخلص«خطا» بوده است.

در بنارس موزه ای به نام بهارات کالا بهاوان وجود دارد که مجموعه ای از مجسمه ها، نسخه های خطی نوشته شده روی برگ نخل ، نقاشی های مینیاتوری و نمایشگاه های تاریخ محلی  وجود دارد که جذابیت این شهر را چندین برابر کرده است.

دانشگاه های بنارس

در سال ۱۹۲۰ در هند،دانشگاه هایی توسط سید احمد خان ساخته شد.یکی از مهمترین این دانشگاه ها، دانشگاه هندو و علیگره  می باشد که حجم بسیار زیادی از دانشجویان را در خود جای داده است. از دیگر دانشگاه ها که افراد با ملیت های مختلف در آن اموزش می بینند می توان به دانشگاه جامعه ملی اسلامیه و دهلی اشاره کرد.

دانشگاه هندوی بنارس، دانشگاهی مرکزی ودیدنی در شهربنارس و یکی از بزرگ ترین دانشگاه ها در آسیا محسوب می شود و از نظر وسعت و فضای سبز بسیار حائز اهمیت است. در محوطه دانشگاه مذکور، درختان کهنسالی وجود دارند که قدمت آن ها به صدها سال می رسد. نوع معماری این دانشگاه بسیار جذاب و بی نظیر است و ساختمان آن با رنگ قرمز و کرمی طراحی شده است.

مهمترین ترین دلیلی که دانشگاه هندو را از دانشگاه های دیگر متمایز می کند، وجود کتابخانه ی عظیمی است که حدود ۱ میلیون از کتاب های معروف را در خود جای داده است.

رسوم بنارس هند

سرنات بنارس از مهم ترین مکان های بوداییان

از مهم ترین مکان های بوداییان سرنات ها هستند که شبیه به کلیسای مسیحیان هستند. بوداییان قدیم براین باور بودند که بودا هفت سال را در یکی از محلات بنارس به ریاضت سپری کرده و پس از این مدت به سرنات بازگشته و شش هفته را در زیر یکی از درختان بیابان به مراقبت نفس پرداخته است. این داستان از سوی هندو ها مورد انتقاد قرار گرفته است.

مراسم رفتینگ

هندی ها می گویند: اگر در آب رودخانه بنارس (گنگ) غسل کنید، تمامی گناهانتان از بین می رود.

در مراسم رفتینگ میلیون ها هندی به رود گنگ رفته و معتقدند باانجام غسل الهه گنگ گناهانشان را می شوید.همچنین از رود گنگ با نام دروازه ای رو به بهشت یاد می کنند.

طول رود خانه گنگ بیش از ۲۵۰۰ کیلومتر می باشد که از هیمالیا در شمال هند و کشوربنگلادش تا خلیج بنگال امتداد می یابد.

رود گنگ با تمامی جنبه های معنویی که برای هندو ها دارد، یکی از آلوده ترین رود های جهان شمرده می شود.

مراسم آرتی یکی از مراسم مذهبی هندویان در بنارس

از مراسم های مذهبی هندویان، می توان به مراسم آرتی اشاره کرد. اجرای این مراسم همراه با افروختن آتش است که هندوها به ستایش رود گنگ و الهه می پردازند.

اگر اجرای این مراسم در هنگام طلوع آفتاب باشد، در قاط «آسی» برگزار می گردد؛ اگر هم در زمان غروب آفتاب باشد در قاط «دساشوامد» اجرا می شود.

به پلکان هایی که در کناره ی رود گنگ وجود دارد، قاط گفته می شود.از قاط برای اجراکردن مراسم های مذهبی استفاده می کنند.قاط ها علاوه بر بنارس در شهرهای مقدس دیگر ازجمله هاریدوار و ریشیکش نیز وجود دارند.

در مکان هایی که قاط وجود دارد، افراد به کمک آن ها بدن خود را به داخل آب می برند و با انجام این عمل ایمان خود را برای انجام مراسمات قوی تر می کنند.

در بنارس بیش از ۱۰۰ قاط وجود دارد که قاط داساشوامد و آسی بزرگترین آن ها هستند.

معبد ویشوانات

مهمترین مکان مذهبی برای هندوهای بنارس،ویشوانات است.در این معبد پرشکوه، یکی از خدایان اصلی هندویی به نام شیوا را پرستش می کنند.

هندوها معتقدند شهر بنارس متعلق به خدای سازندگی و ویرانی «شیوا» است و اگر کسی در این شهر فوت شود، روح او از چرخه ی تناسخ رها گشته و مستقیما وارد بهشت می شود.

بنای کنونی این معبد در سال ۱۷۷۶ مرمت و بازسازی شده است.

بهترین زمان برای سفر به شهر بنارس

این شهر جزو شهرهای گرم هند است که در بهار دمای هوا به ۳۵ درجه ی سانتی گراد نیز می رسد.بدین ترتیب بهترین زمان برای سفر به شهر بنارس، پاییز و زمستان است.