ویتامین ب ۱۷ چیست و چه غذاهایی حاوی آن است؟

به طور کلی ویتامین ب ۱۷ در پیشگیری و درمان سرطان نقش چشمگیری دارد.

ویتامین ب ۱۷ با عنوان آمیگلداین کاربرد گسترده ای دارد که به موجب از بین بردن سلول های سرطانی یک داروی ضد سرطان شناخته شده است.

آمیگلداین برگرفته از واژه آمیگدال در معنی بادام است. این ویتامین در ترکیبات دارویی به نتری لوساید شهرت دارد و از خانواده نیتریلوزایدها می باشد.

تحقیقات بیانگر آن هستند که ویتامین ب ۱۷ زمینه را برای از بین رفتن سلول های سرطانی مهیا می کند و کمک شایانی در درمان غده های سرطانی می کند. در حقیقت ویتامین ب ۱۷ با تجزیه مواد سرطان زا، انسداد منابع تغذیه سلول های تومور سبب مهار رشد سلول های سرطانی می گردد.

محققان در سال ۲۰۱۴ متوجه شدند که آمیگلداین قادر است با نفوذ به تومور های سرطان مثانه، رشد آن ها را متوقف سازد. همچنین این ماده در درمان سرطان دهانه رحم مفید واقع است.

توجه داشته باشید که خاصیت ضد سرطانی آمیگلداین در پیشگیری و درمان سرطان ریه، روده بزرگ، دهانه رحم، سینه، مثانه، کلیه، پرستات و رکتوم نقش بسزایی دارد.

علاوه بر این، خاصیت ضد التهابی ویتامین ب ۱۷ باعث شده است تا از آن برای کاهش التهابات و تسکین درد های مزمن استفاده شود.

تقویت سیستم ایمنی بدن

در تقویت عملکرد سیستم ایمنی بدن ویتامین ب ۱۷ اهمیت چشمگیری دارد. آمیگدالین سیستم ایمنی را با ارتقا توانایی گلبول های سفید خون برای حمله به سلول های مضر بدن تحریک می سازد.

یک نظریه درباره تاثیر ویتامین ب ۱۷ بیانگر آن است که تبدیل سلول های نرمال به خطرناک سبب بیماری می گردد. از آنجایی که آنزیم های منفی تولیدی در پانکراس از ابتلا به بیماری جلوگیری به عمل می آورند، می توان با بهره گیری از ویتامین ب ۱۷ میزان انزیم های پانکراس را افزایش داد. این امر با از بین رفتن سلول های مضر بدن سبب پیشگیری از ابتلا به بیماری می گردد.

احتمال می رود ویتامین ب ۱۷ به موجب بهبود عملکرد کبد سبب افزایش سم زدایی از بدن گردد. درمانگران طب سنتی بر این باور هستند که میوه های هسته دار نظیر زردآلو، هلو، شلیل و آلو دارای طبح سرد هستند. این در حالی است که هسته میوه ها طب گرم دارد و قادر است تاثیرات طبع سرد را به صورت کامل از بین ببرد. بدین ترتیب در طب سنتی همواره تاکید بر آن است که پس از مصرف میوه های با طبع سرد، یک الی دو هسته های آن میوه مورد استفاده قرار بگیرد.

درمان کننده دیابت

بیماری دیابت به موجب اختلال در عملکرد انسولین به وجود می آید. ویتامین ب ۱۷ قادر است با تسریع روند فعالیت آنزیم های لوزالمعده سبب بهبود عملکرد انسولین شود. بدین ترتیب از میزان قند خون کاهش دهد و زمینه را برای درمان دیابت مهیا نماید.

بهبود عملکرد دستگاه گوارش

ویتامین ب ۱۷ در بهبود عملکرد دستگاه گوارش تاثیر بسزایی دارد. از سری خواص آمیگلداین در سیستم دستگاه گوارش می توان به درمان زخم معده، بهبود آتروفی و بیماری های مزمن معده اشاره کرد.

ضد سرفه و ضد آسم

یکی از خواص چشمگیر ویتامین ب ۱۷ خاصیت ضد سرفه و ضد آسم است. با ورود ترکیبات آمیگلداین به بدن تحریکات تنفسی کاهش پیدا می کنند و سبب درمان سرفه و آسم می گردند.

تنظیم فشار خون

ویتامین ب ۱۷ سرشار از تیتان سدیم است که در کاهش فشارخون اهمیت چشمگیری دارد. نوسان در فشار خون به موجب تحمیل صدمه به  عروق خونی و رگ ها سبب شکل گیری سکته، بیماری های قلبی و گشاد شدن عروق قلب می گردد.

بدین ترتیب مبتلایان به فشار خون می توانند با بهره گیری از ویتامین ب ۱۷ در حد نرمال کمک شایانی به تنظیم فشار خون کنند.

مواد غذایی حاوی ویتامین ب ۱۷

ویتامین ب ۱۷ در هسته هلو، سیب و زرد آلو به وفور وجود دارد. همچنین در هسته های میوه هایی نظیر گیلاس، بادام تلخ، گلابی، گوجه سبز و شلیل ویتامین ب ۱۷ یافت می شود.

طبق تحقیقات صورت گرفته برگ های اکالیپتوس و جوانه گیاه هایی نظیر باقلا، یونجه و جوانه بامبو در مقادیر کم از ویتامین ب ۱۷ بهره مند هستند.

از سری منابع تامین کننده ویتامین ب ۱۷ می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• تمشک

• دانه ارزن

• گندم سیاه

• برنج قهوه ای

• جو

• کاساوا

• شیره ی نیشکر سورگوم

• بادام زمینی

• به

• توت فرنگی

• بلوبری

• انواع توت

• تخم کدو

• شبدر

• هویج

• بذر کتان

• دانه های پاپایا

• آجیل

• جوانه لوبیا

• کرفس

• باقلا

• لوبیا لیما

• بادام هندی

• فندق استرالیایی

عوارض کمبود ویتامین ب ۱۷ در بدن

هنگامی که بدن با کمبود ویتامین ب ۱۷ مواجه می گردد نمی تواند در برابر بیماری سرطان مقاوم عمل کند. بیانه های متخصصان تغذیه حاکی از آن دارد که مصرف روزانه ۵ الی ۳۰ دانه زردآلو می تواند در کنترل و پیشگیری از ابتلا به سرطان کمک شایانی کند.

یکی از نشانه های کمبود ویتامین ب ۱۷ در بدن، فشار خون بالا است. همچنین ممکن است بدن به موجب کمبود ویتامین ب ۱۷ ملتهب گردد و دردهایی را با منشا نامشخص بروز دهد.

محدودیت های بهره گیری از ویتامین ب ۱۷

بهره گیری از ویتامین ب ۱۷ در حد طبیعی عمدتا فاقد خطر است. اما مصرف بیش از حد آن به موجب برخورداری از سیانور به صورت سیانید هیدروژن سمی در کارکرد بدن اختلال به وجود می آورد.

به عبارتی دیگر اصلی ترین ترکیب سازنده ویتامین ب ۱۷، گلیکوزید سینوژنیک است. این ماده با ورود به بدن به یک هیدروژن سیانید مبدل می گردد که به شدت سمی است.

بهترین میزان مصرف آمیگلداین به صورت روزانه یک گرم برآورد شده است. عده ای از مصرف کنندگان بی رویه ویتامین ب ۱۷ به افکار خودکشی دست یافته اند. از آنجایی که سم سیانید هیدروژن ناشی از مصرف آمیگلداین با تاثیر در سیستم عصبی سبب اختلال در مخابره پیام های عصبی می شود، به خودکشی تمایل پیدا می کند.

بهتر است بدانید مسمومیت با ویتامین ب ۱۷ یک تهدید کننده زندگی به شمار می رود. لذا در صورتی که فردی به نشانه های مسمومیت ناشی از آمیگلداین مبتلا شد بهتر است در اسرع وقت از کمک های پزشکی بهره مند گردد.

یکی از نشانه های مسمومیت شدید با ویتامین ب ۱۷ تغییر رنگ پوست به رنگ آبی است. هنگامی که فرد به موجب مصرف بی رویه ویتامین ب ۱۷ مسموم می گردد، سطح اکسیژن خون او به طرز چشمگیری کاهش پیدا می کند. لذا رنگ پوست بیمار در لثه، اطراف چشم و پوست به رنگ آبی مبدل می شود.

توجه داشته باشید که بهره گیری از ویتامین ب ۱۷ برای مبتلایان به بیماری های قلبی- عروقی محدودیت دارد.

مهم ترین نشانه های مسمومیت ناشی از مصرف ویتامین ب ۱۷ شامل موارد ذیل است:

• سرگیجه

• ضعف در بدن

• سردرد

• تاری دید

• تنگی نفس

• حالت تهوع

• استفراغ

• دل درد های مزمن

• افت فشار خون

• اختلال در خواب

• گیجی

• افزایش دمای بدن

• اختلال در راه رفتن

• افتادگی پلک بالا

• تغییر رنگ پوست به آبی

• آسیب عصبی

• اختلال در عملکرد کبد

• آریتمی های قلبی و ایست قلبی

• کما

• مرگ

شکل های دارویی ویتامین ب ۱۷

به طور کلی ضرورت دارد از خرید قرص های ویتامین ب ۱۷ بدون دستور پزشک در خصوص پیشگیری و کنترل سرطان اجتناب کنید. زیرا بهره گیری از ویتامین ب ۱۷ به صورت مکمل قادر است واکنش های مزمن و شدید جانبی را در بدن به ارمغان بیاورد.

اشکال دارویی ویتامین ب ۱۷ شامل تزریق داخل وریدی، لوسیون و قرص های مکمل می شود.

جمع بندی مطالب

همان طور که بیان کردیم  آمیگلداین یک ویتامین از گروه ب است که به ویتامین ب ۱۷ اختصاص دارد. ویتامین ب ۱۷ دارای خاصیت ضد سرطانی، تقویت کننده سیستم ایمنی، بهبود دستگاه گوارش، تنظیم فشار خون و ضد سرفه است. این ویتامین عمدتا متشکل از  ترکیب دو مولکول بنزالیداید و سیانور می باشد.

یکی از مزیت های برجسته بهره گیری از ویتامین ب ۱۷ تقویت سیستم ایمنی است. آمیگدالین سیستم ایمنی را با ارتقا توانایی گلبول های سفید خون برای حمله به سلول های مضر بدن تحریک می کند.

علاوه بر این، ویتامین ب ۱۷ می تواند با تسریع روند فعالیت آنزیم های لوزالمعده سبب بهبود عملکرد انسولین در بدن گردد. بدین ترتیب نقش بسزایی در درمان دیابت ایفا می کند.

اصلی ترین ترکیب سازنده ویتامین ب ۱۷، گلیکوزید سینوژنیک می باشد. این ماده با ورود به بدن به یک هیدروژن سیانید سمی تبدیل می گردد که زمینه ساز مسمومیت است.

مسمومیت ناشی از مصرف ویتامین ب ۱۷ به شکل تنگی نفس، سردرد، سرگیجه، اختلال در عملکرد قلب، حالت تهوع، استفراغ، تغییر رنگ پوست به آبی و دل درد های مزمن بروز پیدا می کند.

بهترین تامین کننده های ویتامین ب ۱۷ شامل موارد ذیل می شوند:

• هسته هلو

• هسته سیب

• هسته زردآلو

• بادام تلخ

• هسته گوجه سبز

• جو

• دانه ارزش

• باقلا

• بلوبری

• کرفس

• به

• تمشک